Faizel is net vijftig geworden, maar dat was voor hem allesbehalve een feestelijke gelegenheid. Hij had het er moeilijk mee en heeft zijn vrienden duidelijk gemaakt dat hij het absoluut niet wilde vieren.

Dit komt niet alleen omdat hij ouder worden moeilijk vindt, want hij voelt zich de afgelopen tijd sowieso erg futloos en nutteloos. Wat Faizel lastig vindt als single homoman is dat bijna al zijn homovrienden in een relatie zitten en een rustig leven leiden. De wilde uitgaansnachten met zijn vrienden zijn voorbij, waar hij moeite mee heeft.

Faizel voelt zich daarom vaak eenzaam. Uiteindelijk durft hij dat te delen met een goede vriendin van hem. Aan de hand van haar advies maakt hij een afspraak met de huisarts, maar zodra het werkelijk zover is, zegt hij vanwege angst toch af. Hij is bang dat hij niet geaccepteerd of serieus genomen zal worden in de medische wereld als homoman.

Wanneer hij dit toegeeft aan zijn goede vriendin biedt zij aan om met hem mee te gaan. Hij is blij dat hij er niet alleen voor staat en geeft het toch nog een kans.